1 juni 2020

Slecht nieuws uit Nederland: het Staatsbosbeheer heeft er besloten om de tijdelijke sluiting van de bivakzones daar (omwille van corona-maatregelen), om te zetten naar een definitieve sluiting.

Zonder inspraak van bivakkeerders neemt Staatsbosbeheer (nationale organisatie, vergelijkbaar met het Agentschap voor Natuur & Bos in Vlaanderen) eenzijdig de beslissing om alles van de ene dag op de andere dicht te gooien. Bijzonder jammer voor de duizenden bivakkeerders die in de voorbije jaren al gebruik maakten van de tientallen Nederlandse paalkampeerplaatsen.

Als reden voor deze abrupte sluiting werd opgegeven dat er te veel overlast was van groepen gebruikers. Het moet echter ook gezegd dat Staatsbosbeheer  een veel te laks beleid voerde en te weinig oplossingsgericht heeft gedacht de voorbije jaren. Ze kozen dan maar voor de gemakkelijkheidsoplossing.

In totaal gaat het over de sluiting van 17 bivakzones. Een aantal van deze Nederlandse paalkampeerplaatsen was vlakbij de Nederlandse grens gelegen, het betreft de Zeeuwse terreinen De Zoete Vaart (bij Hulst), Fort Livinus (bij Axel) en Canisvliet bij Sas-van-Gent en Zelzate. In Noord-Brabant verdwijnen ondermeer de paalkampeerplaatsen Gooren & Krochten (bij Breda) en Strijbeekse Heide. De voorbije jaren verdwenen ook al de grensbivakzones Merkske 1 en 2 en Mastbos. Bijzonder jammer dat Staatsbosbeheer niet creatiever oplossingsgericht heeft gedacht. De plotse beslissing zonder overleg zet dan ook nogal wat kwaad bloed in Nederland en kan er op weinig begrip rekenen.

Toch betekent dit niet dat het woord 'paalkamperen' weer uit het woordenboek wordt geschrapt, er zijn immers nog een aantal Nederlandse bivakzones die niet in beheer zijn door Staatsbosbeheer en die open blijven, deze zijn echter niet bij de grens met België gelegen.